آیا اسکولیوز درمان نشده با گذشت زمان بدتر می شود؟
مهم‌ترین تصمیمی که بیماران پس از تشخیص اسکولیوز باید اتخاذ کنند، انتخاب روش درمانی مناسب است. این انتخاب از آن جهت حائز اهمیت است که روش‌های درمانی متفاوت می‌توانند نتایج متفاوتی به همراه داشته باشند و تعهد به یک نوع خاص از درمان می‌تواند تأثیرات ملموسی بر شکل و عملکرد ستون فقرات داشته باشد.
اسکولیوز به عنوان یک بیماری پیشرونده شناخته می‌شود، به این معنا که وضعیت آن در طول زمان ممکن است بدتر شود. با این حال، تشخیص به موقع و اقدام به درمان پیشگیرانه می‌تواند به بهبود وضعیت بیمار کمک کند.
شدت اسکولیوز می‌تواند از خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد و درمان مؤثر تنها روشی است که می‌تواند به مقابله با این روند پیشرونده بپردازد. در صورتی که اسکولیوز به حال خود رها شود، به تدریج وخیم‌تر خواهد شد. بنابراین، ضروری است که گزینه‌های درمانی موجود را به دقت مورد بررسی قرار دهیم.
اسکولیوز چیست؟
اسکولیوز یک بیماری شایع ستون فقرات است که به انحنای غیرطبیعی آن منجر می‌شود و تخمین زده می‌شود که در ایالات متحده حدود هفت میلیون نفر با این وضعیت زندگی می‌کنند. این بیماری نیاز به آگاهی و توجه دارد، زیرا تشخیص زودهنگام می‌تواند شانس موفقیت درمان را افزایش دهد، هرچند که تضمینی برای آن نیست.
در این حالت، ستون فقرات به سمت پهلو خم می‌شود و با پیچش همراه است که وضعیت را به یک مشکل سه‌بعدی تبدیل می‌کند.
تشخیص اسکولیوز معمولاً از طریق یک معاینه فیزیکی شامل ثبت تاریخچه پزشکی بیمار، انجام تست خم شدن به جلو و همچنین بررسی نتایج اشعه ایکس انجام می‌شود.
عکس اشعه ایکس اطلاعات دقیقی درباره وضعیت ستون فقرات و زاویه انحنا را در اختیار پزشک قرار می‌دهد. این بیماری یک وضعیت پیشرونده است و به همین دلیل، درجه انحنا و عوارض ناشی از آن ممکن است با گذشت زمان بدتر شود. به همین دلیل، مهم است که با درک وضعیت فعلی بیمار، مراقبت‌های لازم انجام شود تا از پیشرفت بیشتر آن جلوگیری گردد.
اسکولیوز چقدر می تواند بد شود؟
اسکولیوز یک وضعیت پزشکی است که می‌تواند از خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد. شدت این بیماری با استفاده از زاویه‌ای به نام زاویه کاب سنجیده می‌شود که در طول عکسبرداری با اشعه ایکس تعیین می‌گردد. این زاویه نشان‌دهنده انحراف ستون فقرات از حالت طبیعی است. به طور کلی، هرچه زاویه کاب بزرگ‌تر باشد، انحراف مهره‌ها بیشتر و تأثیرات ناشی از اسکولیوز نیز شدیدتر خواهد بود.
در تقسیم‌بندی شدت اسکولیوز، می‌توان به چهار دسته اشاره کرد: اسکولیوز خفیف که زاویه کاب آن بین 10 تا 25 درجه است، اسکولیوز متوسط با زاویه‌ای بین 25 تا 40 درجه، اسکولیوز شدید که زاویه کاب آن 40 درجه یا بیشتر است و در نهایت اسکولیوز بسیار شدید که زاویه کاب آن به 80 درجه یا بیشتر می‌رسد.
نکته مهم این است که حتی اسکولیوز خفیف نیز ممکن است به سرعت پیشرفت کند و به درجات بالاتر از شدت، یعنی متوسط، شدید یا بسیار شدید تبدیل شود، به ویژه در صورت عدم درمان مناسب.
گزینه‌های درمان برای اسکولیوز شامل روش‌های سنتی و مدرن است. درمان‌های سنتی معمولاً شامل مداخلات جراحی می‌شود، در حالی که روش‌های مدرن‌تر بیشتر بر روی درمان‌های غیرتهاجمی و کایروپراکتیک متمرکز هستند. هر دو رویکرد به نوعی به مدیریت و کنترل پیشرفت اسکولیوز کمک می‌کنند، اما روش‌های غیرتهاجمی ممکن است به بیماران این امکان را بدهد که با عوارض کمتری مواجه شوند و کیفیت زندگی بهتری داشته باشند.
در نهایت، انتخاب روش درمانی مناسب بستگی به شدت بیماری و شرایط فردی بیمار دارد.
درمان سنتی اسکولیوز
درمان سنتی اسکولیوز به دنبال متوقف کردن پیشرفت این بیماری است. در ابتدا، پزشکان با استفاده از بریس‌های ویژه سعی می‌کنند تأثیر مثبتی بر وضعیت بیمار بگذارند.
اگر این روش کارساز نباشد، معمولاً جراحی فیوژن ستون فقرات توصیه می‌شود. این جراحی شامل ادغام مهره‌های منحنی به یک استخوان جامد است تا از تغییر شکل بیشتر ستون فقرات جلوگیری شود. در این فرایند، میله‌هایی با پیچ‌های پدیکول به ستون فقرات متصل می‌شوند تا آن را در موقعیت صحیح نگه دارند. با این حال، این روش با تغییرات در ساختار طبیعی ستون فقرات همراه است و می‌تواند تأثیرات منفی بر سلامت آن داشته باشد.
علاوه بر این، ستون فقرات پس از جراحی به شکل ذوب شده باقی می‌ماند و این وضعیت ممکن است برای بیمار مشکلاتی را به وجود آورد.
اگر جراحی ناموفق باشد، گزینه‌های درمانی محدود می‌شوند و خطر عوارض با هر عمل بعدی افزایش می‌یابد.
همچنین، افراد مسن‌تر به دلیل دژنراسیون طبیعی ستون فقرات با چالش‌های بیشتری روبرو می‌شوند. بسیاری از بیماران پس از عمل جراحی، از دست دادن انعطاف‌پذیری و دامنه حرکتی خود را تجربه می‌کنند و این موضوع می‌تواند برای آنها ناامیدکننده باشد. به علاوه، افزایش سفتی ستون فقرات معمولاً با درد همراه است و این وضعیت می‌تواند به ضعف و آسیب‌پذیری بیشتر ستون فقرات منجر شود.
بنابراین، چگونه می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی غیرجراحی از بدتر شدن اسکولیوز جلوگیری کرد؟
رویکردهای جدید ممکن است شامل تمرینات فیزیکی، فیزیوتراپی و تکنیک‌های دستی باشند که به بهبود وضعیت و تقویت ماهیچه‌های اطراف ستون فقرات کمک می‌کنند. این روش‌ها می‌توانند به حفظ سلامت ستون فقرات و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کنند، بدون اینکه نیاز به مداخلات جراحی داشته باشند.
درمان محافظه کارانه اسکولیوز
درمان اسکولیوز به شیوه‌ای محافظه کارانه و جامع به منظور کاهش انحنا و تثبیت وضعیت بیمار طراحی شده است. در مرکز کاهش اسکولیوز، ما از ترکیب چندین روش درمانی خاص برای تاثیرگذاری بر وضعیت بیمار در سطوح مختلف استفاده می‌کنیم. اسکولیوز، که می‌تواند به شدت‌های مختلف، از خفیف تا شدید، بروز کند، شامل انواع مختلفی است. رایج‌ترین نوع آن، اسکولیوز ایدیوپاتیک است که به علت نامشخص بودن خود شناخته می‌شود و تقریباً 80 درصد موارد تشخیص داده شده را شامل می‌شود.
20 درصد باقی‌مانده نیز به علل شناخته شده مرتبط هستند. اسکولیوز با علل شناخته شده معمولاً شامل مواردی چون اسکولیوز عصبی-عضلانی، دژنراتیو و مادرزادی می‌باشد.
این بیماری می‌تواند در همه سنین مشاهده شود، اما اسکولیوز در دوران کودکی شایع‌تر است و نوع ایدیوپاتیک نوجوانان، که کودکان 10 تا 18 ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد، معمول‌ترین نوع آن است. هرچند علت دقیق بروز اسکولیوز ایدیوپاتیک مشخص نیست، اما شواهد نشان می‌دهد که جهش‌های رشد در دوران بلوغ، عامل مهمی در پیشرفت این بیماری به شمار می‌روند.
نوجوانان به دلیل تغییرات سریع و غیرقابل پیش‌بینی در دوران رشد، بیشترین خطر را برای پیشرفت اسکولیوز دارند.
هدف اصلی درمان محافظه کارانه، کاهش انحنا و حفظ قدرت و کارایی طبیعی ستون فقرات است. در این راستا، مراقبت‌های کایروپراکتیک به طور خاص برای بیماران مبتلا به اسکولیوز طراحی شده است و به تنظیم و بهبود وضعیت ساختاری ستون فقرات کمک می‌کند. از طریق تکنیک‌های مختلف و تنظیمات دستی، می‌توان به نواحی دچار سابلوکساسیون مهره‌ها پرداخت و در نتیجه کیفیت زندگی بیماران را بهبود بخشید.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی یکی از ابزارهای کلیدی در بهبود وضعیت سلامتی به شمار می‌رود که به ویژه در زمینه حمایت و تثبیت ستون فقرات نقش مهمی ایفا می‌کند.
برای دستیابی به این هدف، توجه به تقویت عضلات اطراف ستون فقرات ضروری است. حفظ انحناها و تراز طبیعی ستون فقرات به همراه داشتن هسته‌ای قوی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با استفاده از روش‌های مختلف فیزیوتراپی، می‌توانیم به بیماران کمک کنیم تا قدرت عضلات اطراف ستون فقرات را افزایش دهند و از این طریق به بهبود وضعیت آنها بپردازیم.
بریس
علاوه بر این، تمرینات خاصی برای افرادی که دچار اسکولیوز هستند می‌تواند در بهبود وضعیت بدنی، کاهش درد و کاهش علائم مؤثر باشد. استفاده از بریس‌های اصلاحی، به ویژه در دوران رشد، می‌تواند به صاف‌تر شدن ستون فقرات کمک کرده و در ترکیب با سایر روش‌های درمانی، نتایج مطلوب‌تری به همراه داشته باشد.
توانبخشی
توانبخشی نیز شامل مراقبت‌های مداوم کایروپراکتیک و تمرینات خانگی است که به بیماران کمک می‌کند تا به تثبیت و گرم کردن ستون فقرات خود بپردازند. یکی از مزایای بارز برنامه‌های درمانی محافظه‌کارانه این است که به محض تشخیص، در نزدیک‌ترین زمان ممکن شروع می‌شوند. در این زمان، انحناهای ستون فقرات هنوز خفیف هستند و اصلاح یک انحنا خفیف به مراتب آسان‌تر از یک انحنا شدید خواهد بود.
نتیجه‌گیری
اطلاعات مهمی که بیماران و خانواده‌ها باید در خصوص اسکولیوز داشته باشند این است که این بیماری ممکن است در طول زمان بدتر شود و در صورت عدم درمان یا شدت بیش از حد، ممکن است عوارض جدی ایجاد کند.
علائم و نشانه‌های اسکولیوز در گروه‌های سنی مختلف متفاوت است. در کودکان، علامت شایع انحراف وضعیتی است، اما در بزرگسالان، علامت اصلی آن درد است. این بیماری پس از بلوغ به یک وضعیت فشاری تبدیل می‌شود و ممکن است باعث درد کمر شود.
افراد مبتلا به اسکولیوز باید به مراقبت‌های لازم توجه کنند تا از عوارض جدی مانند مشکلات دیسک، تنفسی، گوارشی، سردرد، میگرن و مشکلات خواب جلوگیری شود.
درمان اسکولیوز در کودکان بسیار حیاتی است و بهترین زمان برای شروع درمان همیشه اکنون است. برای مقابله با پیشرفت این بیماری، بهتر است از جلوگیری از پیشرفت آن به جای تلاش برای معکوس کردن اثرات آن پس از ایجاد آن استفاده کرد.