آیا می توانید به اسکولیوز مبتلا شوید؟ در بزرگسالان چقدر شایع است؟
اسکولیوز می‌تواند از نوزادی تا نوجوانی و بعد از بلوغ اسکلتی نیز ادامه یابد و در این حالت به عنوان اسکولیوز بزرگسالان شناخته می‌شود.
میزان شیوع اسکولیوز در نوجوانان بین 2 تا 4 درصد، و در بزرگسالان بین 12 تا 20 درصد تخمین زده می‌شود. این اختلال ستون فقرات همه سنین را تحت تاثیر قرار می‌دهد، با این حال، بیشتر در کودکان شایع است. با افزایش سن، میزان واقعی ابتلا به اسکولیوز نیز افزایش می‌یابد که این موضوع ناشی از انحطاط طبیعی ستون فقرات در گذر زمان است.
اسکولیوز ایدیوپاتیک و دژنراتیو از جمله انواعی هستند که بیشتر در بزرگسالان مشاهده می‌شوند. همه افراد می‌توانند به اسکولیوز دچار شوند، اما قبل از اینکه به ویژگی‌های اسکولیوز بزرگسالان بپردازیم، بهتر است با نحوه شکل‌گیری آن آشنا شویم.
اسکولیوز چگونه ایجاد می شود؟
اسکولیوز به حالتی گفته می‌شود که در آن، ستون فقرات به شکل غیرطبیعی خمیده و به پهلو چرخیده می‌شود. بنابراین، ستون فقرات مبتلا به اسکولیوز تنها به صورت جانبی خم نمی‌شود، بلکه می‌پیچد و همان طور که این بیماری پیشرونده است، در طول زمان شدت پیدا می‌کند. با پیشرفت اسکولیوز، نیروهای نامتوازن به بدن وارد می‌شوند که می‌توانند اثرات متفاوتی بر افراد داشته باشند.
در بیشتر موارد اسکولیوز، علت شروع این بیماری مشخص نیست، اما واضح است که چه عواملی باعث پیشرفت آن می‌شوند: رشد. اسکولیوز ایدیوپاتیک که بدون علت مشخصی ظاهر می‌شود، حدود 80 درصد از موارد تشخیص‌داده‌شده را شامل می‌شود و متداول‌ترین نوع این بیماری است که در تمام سنین، از جمله بزرگسالان، رخ می‌دهد. 20 درصد باقی‌مانده از موارد شناخته‌شده دارای علل مشخصی هستند که سبب بروز چالش‌های درمانی می‌شوند و به عنوان انواع نادر در نظر گرفته می‌شوند:
- اسکولیوز عصبی عضلانی
- اسکولیوز مادرزادی
- اسکولیوز دژنراتیو.
به عنوان مثال، هر کسی می‌تواند به 400 مورد اسکولیوز عصبی عضلانی دچار شود که این موارد اغلب به علت یک بیماری عصبی عضلانی بزرگتر مانند فلج مغزی، اسپینا بیفیدا یا دیستروفی عضلانی ایجاد می‌شوند. بنابراین، تمرکز درمان باید بر روی آن بیماری عصبی عضلانی بزرگتر باشد.
اگرچه توسعه اسکولیوز ایدیوپاتیک به خوبی درک نشده است، به نظر می‌رسد این بیماری چندعاملی باشد، یعنی ناشی از عوامل مختلفی است که می‌توانند در افراد متفاوت باشند. بنابراین، هر فردی ممکن است به اسکولیوز مبتلا شود و کسانی که سابقه خانوادگی دارند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند. با این حال، این به دلیل ارتباط خانوادگی بیشتر است تا عوامل ژنتیکی.
بیشتر بخوانید:
اسکولیوز خانوادگی است
برای بیمارانی که به‌تازگی با اسکولیوز ایدیوپاتیک تشخیص داده شده‌اند، شنیدن این که علت این بیماری مشخص نیست چالش‌برانگیز است. هرچند تحقیقات زیادی در خصوص اینکه آیا اسکولیوز ایدیوپاتیک ژنتیکی است یا خیر انجام شده، اما بیشتر متخصصان معتقدند که این بیماری بیشتر جنبه خانوادگی دارد تا ژنتیکی.
داشتن سابقه خانوادگی اسکولیوز احتمال ابتلای اعضای دیگر خانواده به این بیماری را افزایش می‌دهد. با اینکه سال‌ها تحقیق و مطالعه برای شناسایی یک ژن خاص یا جهش‌های ژنتیکی مرتبط با این بیماری انجام شده، هنوز نتوانسته‌اند عامل دقیق ژنتیکی آن را پیدا کنند. با این وجود، برخی عوامل خانوادگی مشخص شده‌اند که می‌توانند به ماهیت چندعاملی و توسعه این بیماری کمک کنند.
لازم به ذکر است که اعضای خانواده بیش از ژن‌هایشان ویژگی‌های مشترکی دارند. عوامل رایج خانوادگی شامل نوع بدنی مشابه، شاخص توده بدنی، شیوه زندگی، رژیم غذایی، سطح فعالیت، واکنش به استرس، شرایط اجتماعی-اقتصادی و وضعیت بدنی است. با توجه به پیچیدگی عوامل مؤثر در اسکولیوز ایدیوپاتیک، اعتقاد بر این است که مجموعه‌ای از عوامل خاص که از فردی به فرد دیگر می‌تواند متفاوت باشد، در توسعه آن نقش دارد.
همچنین ما می‌دانیم که رشد عاملی است که باعث پیشرفت آن می‌شود و به همین دلیل اسکولیوز دوران کودکی باید با جدیت مورد توجه قرار گیرد. اکنون بیایید به تفاوت‌های موجود در توسعه و پیشرفت اسکولیوز در بزرگسالان بپردازیم.
اسکولیوز بزرگسالان
شایع‌ترین نوع اسکولیوز، اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان است که معمولاً بین سنین 10 تا 18 سال تشخیص داده می‌شود و این دوره سنی بیشترین خطر پیشرفت سریع به دلیل بلوغ را دارد. با این حال، بزرگسالان نیز ممکن است شاهد پیشرفت بیماری باشند.
با اینکه عامل رشد پیشرونده پس از دوره بلوغ اسکلتی از بین می‌رود، بزرگسالان همچنان در معرض پیشرفت اسکولیوز هستند، به ویژه هنگامی که دژنراسیون طبیعی مرتبط با افزایش سن در ستون فقرات آغاز می‌شود.
اسکولیوز ایدیوپاتیک در بزرگسالان
دو نوع اسکولیوز رایج که بزرگسالان را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اسکولیوز ایدیوپاتیک و دژنراتیو هستند.
موارد اسکولیوز ایدیوپاتیک اغلب از سال‌ها قبل بدون تشخیص در بزرگسالان وجود دارند. این موارد معمولاً نوجوانانی بوده‌اند که به اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانی مبتلا بوده‌اند اما بی‌خبر از آن زندگی می‌کردند و بنابراین هیچ تشخیصی دریافت نکرده یا درمان نشده‌اند. پس از رسیدن به بلوغ اسکلتی، اسکولیوز به یک وضعیت فشاری تبدیل می‌شود.
در دوران رشد ستون فقرات، این حالت معمولاً بسیار دردناک نیست که این مسئله تفاوت اصلی بین اسکولیوز دوران کودکی و بزرگسالان را تشکیل می‌دهد. در دوران رشد کودکان، ستون فقرات در حال طولانی شدن است و این رشد باعث مقابله با نیروی فشاری ناشی از انحنای غیرطبیعی ستون فقرات می‌شود.
فشردگی ستون فقرات و عضلات و اعصاب اطراف آن باعث بروز بسیاری از دردهای مرتبط با این بیماری می‌شود. بنابراین، اسکولیوز بزرگسالان همیشه در دوران بزرگسالی آغاز نمی‌شود، اما ممکن است در این دوره به وضوح نمایان شود، به ویژه وقتی که بلوغ اسکلتی کامل شده و اسکولیوز به یک وضعیت فشاری که دردناک است، تبدیل شده باشد. درد اصلی‌ترین دلیلی است که بزرگسالان را وادار به مراجعه برای تشخیص و درمان می‌کند.
در کودکان ممکن است درد عضلانی وجود داشته باشد، اما اثر اصلی آن در تغییرات وضعیتی نمود می‌یابد، مانند شانه‌های ناهموار، یک تیغه شانه بالاتر از دیگری، تغییر قوس قفسه سینه و کمر ناصاف که همگی ناشی از اختلال در تقارن کلی بدن است. درد اسکولیوز در بزرگسالان می‌تواند شامل درد عضلانی، کمردرد و درد عصبی باشد که به دلیل فشار بر اعصاب به اندام‌ها (مانند درد بازو و پا) منتقل می‌شود. میزان اسکولیوز در میان بزرگسالان مسن افزایش پیدا می‌کند که این موضوع ناشی از خرابی تدریجی ساختار ستون فقرات در طول زمان است.
اسکولیوز دژنراتیو
پس از اسکولیوز ایدیوپاتیک، اسکولیوز دژنراتیو به عنوان یکی از رایج‌ترین انواع بیماری‌های ستون فقرات در بزرگسالان شناخته می‌شود. این بیماری به دلیل تخریب طبیعی ستون فقرات با افزایش سن و تاثیرات تجمعی برخی عوامل زندگی رخ می‌دهد.
با افزایش سن، کاهش کارایی ستون فقرات طبیعی است، اما برخی عادات زندگی می‌توانند شدت و روند این کاهش را تعیین کنند: مانند اضافه وزن، زندگی کم تحرک، داشتن وضعیت بدنی نادرست به صورت مداوم، مصرف زیاد الکل و سیگار، و بلند کردن نادرست اجسام سنگین.
اضافه وزن، فشار اضافی بر روی ساختارهای ستون مهره‌ها وارد می‌کند، و زندگی بی‌تحرک برخلاف حرکت طبیعی ستون فقرات عمل می‌کند.
وضعیت نادرست بلندمدت می‌تواند به مرور زمان باعث کشش نادرست ستون مهره‌ها شود و باعث سایش غیر یکنواخت آنها شود. روش نادرست بلند کردن اجسام سنگین نیز می‌تواند فشار زیادی بر ستون فقرات آورده و آن را در معرض آسیب قرار دهد.
مصرف بی‌رویه الکل و سیگار باعث از دست رفتن رطوبت دیسک‌های بین مهره‌ای می‌شود. در فرایند تخریب طبیعی مرتبط با سن، دیسک‌های بین مهره‌ای اولین قسمت‌هایی هستند که نشانه‌های زوال را نشان می‌دهند.
دیسک‌های بین مهره‌ای نقش کلیدی در سلامت و عملکرد ستون فقرات دارند. آنها بین مهره‌ها قرار دارند و مانند بالشتک عمل می‌کنند تا از سایش و تخریب حین حرکات جلوگیری کنند. همچنین به جذب شوک‌ها کمک کرده و انعطاف‌پذیری ستون فقرات را تضمین می‌کنند.
وقتی دیسک‌ها شروع به تحلیل رفتن می‌کنند، مایعات خود را از دست داده و تغییر شکل می‌دهند که این امر منجر به اختلال در وضعیت مهره‌های متصل شده و ممکن است به اسکولیوز دژنراتیو بینجامد؛ چرا که تخریب کارکرد طبیعی حفظ انحناء و هم‌ترازی ستون را مختل می‌کند.
در حالی که مطالعات نشان می‌دهد حدود 2 تا 4 درصد نوجوانان از اسکولیوز رنج می‌برند، این میزان در بزرگسالان سالم بالای 60 سال تا 68 درصد افزایش می‌یابد.
نتیجه گیری
افراد در هر سنی ممکن است به اسکولیوز مبتلا شوند. اگرچه بیشتر این بیماری در کودکان تشخیص داده می‌شود، نرخ واقعی اسکولیوز در بین سالمندان نیز به دلیل ایجاد اسکولیوز دژنراتیو و موارد ناشناختهٔ اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان که در جوانی شناختی و درمانی نشده‌اند، افزایش می‌یابد.
با گذشت زمان، ستون فقرات مانند سایر قسمت‌های بدن دچار تغییرات دژنراتیو می‌شود و عوامل ساده زندگی نیز در میزان و سرعت زوال ستون فقرات نقش دارند.
اگر دیسک بین‌مهره‌ای به دلیل فرسایش خشک شود، احتمال کوتاه شدن، تغییر شکل و ناهماهنگی در موقعیت مهره‌های مجاور وجود دارد. بیماری دیسک دژنراتیو می‌تواند به بروز مسائل متعددی از جمله اسکولیوز دژنراتیو کمک کند.
درمان‌های کایروپراکتیک برای اسکولیوز بزرگسالان به کاهش انحراف فعلی تمرکز دارند، با هدف بازگرداندن حمایت و ثبات ستون فقرات به سطح قبل از وقوع درد. افزایش دژنراسیون مرتبط با سن ممکن است روند پیشرفت را تسریع کند و باعث عدم تعادل ستون فقرات شود.
اگرچه هیچ تضمینی برای درمان وجود ندارد، اما تشخیص زودهنگام و پاسخ فعال به اسکولیوز اغلب موفقیت‌آمیز است. درمان سنتی که تا مراحل پیشرفته‌تر به تأخیر افتاده باشد، معمولاً بیمار را به سمت عمل جراحی فیوژن ستون فقرات سوق می‌دهد.
در نظر گرفتن دقیق خطرات، عوارض جانبی و مشکلات پس از جراحی ستون فقرات اساسی است، چرا که این خطرات با افزایش سن و تعداد جراحی‌ها بیشتر می‌شود.
افراد مبتلا به اسکولیوز باید بدانند که چون این بیماری پیشرونده است، شروع درمان باید سریعاً انجام شود. بسیاری از بیماران از رویکردهای غیرجراحی مانند تنظیمات کایروپراکتیک، فیزیوتراپی برای تقویت عضلات شکم برای حمایت بهتر از ستون فقرات، و استفاده از بریس کمر برای کاهش درد کوتاه‌مدت بهره می‌برند، که این اقدامات آنها را از جراحی‌های تهاجمی حفظ می‌کند.