اسکولیوز چگونه از نظر عاطفی بر شما تأثیر می گذارد؟
اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان، به عنوان شایع‌ترین نوع اسکولیوز، عموماً در بازه سنی ۱۰ تا ۱۸ سالگی تشخیص داده می‌شود. این گروه سنی به طور ویژه‌ای در برابر تاثیرات عاطفی ناشی از تشخیص این بیماری آسیب‌پذیر هستند. بسیاری از نوجوانان تمایل دارند با همسالان خود همرنگ شوند و از جلب توجه منفی پرهیز کنند. با این حال، اسکولیوز می‌تواند موجب تغییراتی در وضعیت بدن، تعادل، هماهنگی و حتی سبک راه رفتن شود.
تأثیرات اسکولیوز تنها به تغییرات فیزیکی محدود نمی‌شود. در کنار علائم جسمی مانند تغییرات ظاهری و درد، تشخیص این بیماری که ماهیتی پیشرونده در ستون فقرات دارد، پیامدهای روانی نیز به همراه دارد که نباید از آنها غافل شد.
پیش از پرداختن به اثرات عاطفی این بیماری، بهتر است ابتدا روند تشخیص آن را مورد بررسی قرار دهیم.
اسکولیوز چگونه تشخیص داده می‌شود؟
مهم است بدانیم که حدود 400 بیماری مختلف ستون فقرات وجود دارد که می‌توانند انحنای طبیعی آن را تحت تأثیر قرار دهند. اما اسکولیوز ویژگی‌هایی دارد که آن را از سایر اختلالات متمایز می‌کند. در حال حاضر، تخمین زده می‌شود نزدیک به هفت میلیون نفر در ایالات متحده با این وضعیت زندگی می‌کنند، موضوعی که به خودی خود توجه و آگاهی ویژه‌ای را می‌طلبد.
تشخیص اسکولیوز زمانی انجام می‌شود که یک انحنای جانبی غیرطبیعی در ستون فقرات مشاهده شود که همراه با چرخش باشد و زاویه کاب حداقل 10 درجه را نشان دهد. این بیماری از طریق ترکیب معاینه فیزیکی و ارزیابی نتایج تصاویر اشعه ایکس، که وجود مؤلفه چرخشی و اندازه زاویه کاب بیمار را تأیید می‌کند، شناسایی می‌شود.
زاویه کاب معیاری است که در تصاویر اشعه ایکس برای طبقه‌بندی شدت وضعیت به کار می‌رود. هرچه این زاویه بیشتر باشد، شدت بیماری بالاتر است و احتمال تأثیرگذاری آن بر زندگی بیمار بیشتر خواهد بود.
علاوه بر این، بیماران تازه تشخیص‌داده شده باید بدانند اسکولیوز یک بیماری پیشرونده است. این بدین معناست که وضعیت با گذشت زمان بهبود نمی‌یابد و ممکن است رفته‌رفته بدتر شود.
شدت اسکولیوز از خفیف تا بسیار شدید متغیر است. برنامه‌های درمانی با توجه به عواملی نظیر سن بیمار، محل قرارگیری انحنا، نوع و شدت آن تنظیم می‌شوند.
برای درک بهتر اثرات اسکولیوز، باید به دو جنبه اصلی توجه کرد: علائم فیزیکی و علائم عاطفی. اما پیش از ورود به این بحث، بیایید ابتدا درباره شایع‌ترین نوع اسکولیوز صحبت کنیم.
اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان
اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان یکی از شایع‌ترین انواع اسکولیوز است که در گروه سنی 10 تا 18 سالگی تشخیص داده می‌شود. این وضعیت می‌تواند هر فردی را تحت تأثیر قرار دهد، اما نوجوانان به دلیل شرایط خاص سنی خود در معرض پیامدهای خاص جسمی و روانی ناشی از این بیماری قرار دارند. در حالی که همه افراد در هر سنی ممکن است به تشخیص خود واکنشی احساسی نشان دهند، نوجوانان به سبب حساسیت‌های این دوره اغلب مشکلات سلامت روانی بیشتری مرتبط با اسکولیوز تجربه می‌کنند.
پیشرفت اسکولیوز تحت تأثیر فرآیند رشد و تکامل قرار دارد. در این مرحله از زندگی، جهش‌های رشدی سریع و غیرقابل پیش‌بینی که معمولاً مرتبط با دوران بلوغ هستند، نوجوانان را در معرض بالاترین خطر برای پیشرفت سریع بیماری قرار می‌دهند.
با پیشرفت اسکولیوز، آثار ظاهری آن مشهودتر می‌شود و درمان آن پیچیدگی بیشتری پیدا می‌کند؛ از این رو پیشگیری و تشخیص زودهنگام اهمیت بسیار زیادی دارند.
نوجوانان معمولاً تمایل دارند خود را با همسالان هماهنگ کنند و در عین حال به ظاهر فیزیکی خود حساس باشند. این ویژگی‌های سنی ممکن است مانعی برای شناسایی زودهنگام علائم باشد. حتی در صورتی که آنها متوجه تغییرات وضعیتی شوند، ممکن است تلاش کنند تا این تغییرات را پنهان کنند.
بسیاری از بیماران جوان به من گفته‌اند که هنگام ظاهر شدن اولین نشانه‌های اسکولیوز، لباس‌های گشادتر می‌پوشیدند تا تغییرات وضعیت بدنی خود را مخفی کنند. علاوه بر این، نحوه ایستادن و نشستن که گاهی در میان نوجوانان رایج است، ممکن است باعث شود تغییرات وضعیت بدنی آنها اشتباهاً به ضعف در حالت نشستن یا ایستادن نسبت داده شود، نه به وجود یک بیماری جدی‌تر.
با تعریفی که از اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان ارائه شد، ضروری است به تأثیرات جسمی و روانی این بیماری در جوانان بیشتر بپردازیم و راهکارهایی برای مدیریت و کاهش آنها بیابیم.
علائم فیزیکی اسکولیوز ایدیوپاتیک در نوجوانان
این علائم می‌تواند بسته به شدت شرایط متفاوت باشد. همان‌طور که اشاره شد، هرچه بیماری شدیدتر باشد، احتمال قابل‌توجه‌تر بودن اثرات آن افزایش می‌یابد.
در مورد اسکولیوز نوجوانان، شایع‌ترین نشانه‌های اولیه شامل عدم توازن در ناحیه شانه‌ها و لگن است. این وضعیت به دلیل نیروهای نامتقارن ناشی از این بیماری رخ می‌دهد که تقارن کلی بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
برخی تغییرات وضعیتی دیگری که ممکن است بر تصویر شخص تأثیر منفی بگذارد عبارتند از:
– ظاهر شدن سر کمی خارج از مرکز نسبت به تنه
– ناهماهنگی در خط چشم
– تیغه‌های شانه با ارتفاعات مختلف
– ایجاد قوسی در قفسه سینه
– عدم تقارن در خط کمر
– دستان و پاهایی که ممکن است طول‌های متفاوتی به‌نظر برسند
علاوه بر این، ممکن است تغییراتی در تعادل، هماهنگی و شیوه راه رفتن فرد ایجاد شود. از آنجایی که نوجوانان معمولاً تمایلی به داشتن سبک راه رفتنی متفاوت از همسالان خود ندارند، استفاده از بریس‌های اسکولیوز در درمان می‌تواند برای آنها چالش‌برانگیز باشد.
علائم احساسی اسکولیوز
علائم احساسی اسکولیوز می‌توانند تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی افراد، به‌ویژه در میان نوجوانان، داشته باشند. از آنجایی که اسکولیوز یک بیماری پیشرونده است، ضروری است بیماران جوان از احتمال بدتر شدن تغییرات وضعیت بدنی آگاه شوند. بسیاری از نوجوانانی که به تازگی این بیماری در آنها تشخیص داده شده، نگرانی‌های خود را در مورد محدودیت‌هایی که ممکن است بر فعالیت‌های موردعلاقه‌شان ایجاد شود، ابراز کرده‌اند. مثال‌هایی از این نگرانی‌ها شامل اجتناب از پوشیدن لباس شنا به دلیل احساس نارضایتی از ظاهر و کاهش توانایی در انجام ورزش‌های موردعلاقه مانند فوتبال یا فعالیت‌های تفریحی است.
زمانی که اسکولیوز به مراحل پیشرفته‌تر می‌رسد، ممکن است محدودیت‌هایی برای برخی فعالیت‌ها ایجاد شود. این محدودیت‌ها اغلب شامل ورزش‌ها و فعالیت‌هایی است که به شکلی نامتعادل از بدن استفاده می‌کنند، ستون فقرات را در وضعیت‌های غیرطبیعی قرار می‌دهند یا باعث فشار و آسیب مکرر می‌شوند. این امر می‌تواند چالش‌های جدیدی را برای نوجوانانی که به فعالیت‌های ورزشی و اجتماعی وابسته هستند، ایجاد کند. تصور کنید نوجوانی که تمام زندگی‌اش حول علاقه به فوتبال یا فعالیت‌های اجتماعی می‌چرخد، ناگهان با تشخیص اسکولیوز احساس کند که این زندگی دیگر برایش امکان‌پذیر نیست.
این تغییرات فیزیکی و محدودیت در شرکت در فعالیت‌های قبلی ممکن است منجر به آسیب‌های عاطفی شود. بدون دریافت حمایت روانی کافی، مبارزات مربوط به سلامت روان ممکن است اثرات منفی بر سلامت کلی و کیفیت زندگی این افراد بگذارد. بررسی‌ها نشان داده است که میزان اختلالات روانی، اضطراب، افسردگی، کاهش اعتماد به نفس، اختلالات ناشی از تصویر بدنی، مشکلات در روابط اجتماعی و حتی افکار مرتبط با خودکشی در میان نوجوانان مبتلا به اسکولیوز بیشتر گزارش شده است.
تمرکز دنیای پزشکی اغلب بر درمان نشانه‌های جسمی بیماری متمرکز است، اما تأثیرات روانی که همراه با آن ایجاد می‌شود معمولاً کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. جلب توجه به این جنبه از زندگی بیماران مبتلا به اسکولیوز بسیار حائز اهمیت است، زیرا کمک به آنها برای مواجهه با این موارد می‌تواند تغییر بزرگی در کیفیت زندگی ایجاد کند.
سؤال اصلی اینجاست: چگونه می‌توانیم به نوجوانانی که به تازگی با تشخیص این بیماری روبه‌رو شده‌اند یاری کنیم تا واکنش سالم‌تری نسبت به این شرایط داشته باشند، زندگی شادی را تجربه کنند و اثرات روانی منفی را حداقل کاهش دهند؟
چگونه می‌توان از بیماران جوان مبتلا به اسکولیوز حمایت کرد؟
برای اعضای خانواده معمولاً دشوار است که راهی مناسب برای حمایت از جوانی که با یک بیماری پیشرونده ستون فقرات مواجه شده، پیدا کنند. این بیماری نه‌تنها ممکن است بر ظاهر تأثیر بگذارد، بلکه می‌تواند برخی از فعالیت‌های روزمره را نیز تغییر دهد.
یکی از مواردی که هنگام صحبت با بیماران درباره این شرایط مهم است به آن اشاره کنیم، این است که اگرچه علت دقیق اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان هنوز مشخص نیست، ولی دانش و توانایی لازم برای درمان آن در دسترس ماست.
همچنین دریافت این تشخیص نباید به معنای محدود شدن زندگی باشد. این فرصت خوبی است تا نمونه‌هایی از افراد مشهور و ورزشکارانی اشاره کنیم که باوجود داشتن این وضعیت همچنان توانسته‌اند موفقیت‌های شایانی کسب کنند.
جوانان در دنیای امروزی تحت فشارهای زیادی قرار دارند، به‌ویژه زمانی که رسانه‌های اجتماعی انتظاراتی غیرواقعی را در مورد سبک زندگی یا ظاهر بر آنها تحمیل می‌کنند. هیچ شکی نیست که جوانانی که با یک بیماری پزشکی نیز دست‌وپنجه نرم می‌کنند، بیشتر در معرض خطر مشکلات سلامت روان قرار دارند. بهترین راه برای مقابله با این مسئله، حفظ گفت‌وگوهای صادقانه با نوجوانان درباره چالش‌هایشان و ارائه درمان‌های پیشگیرانه است تا اثرات منفی بیماری به حداقل برسد.
نتیجه‌گیری
زمانی در گذشته ارتباط میان سلامت جسم و روان به‌خوبی درک نشده بود، اما اکنون مشخص است که این دو به‌شدت با یکدیگر پیوسته‌اند. در مرکز کاهش اسکولیوز®، درمان اسکولیوز فراتر از تمرکز صرف بر علائم فیزیکی بوده و شامل توجه کامل به بیمار به‌عنوان یک کل می‌شود؛ این امر به‌ویژه شامل توانمندسازی جوانان در مدیریت جنبه‌های عاطفی بیماری نیز است.
کاهش حمایت اجتماعی از جوانان می‌تواند خطر توسعه مشکلات سلامت روان و افزایش سطوح استرس را بالا برده و در نتیجه تأثیرات منفی بر کیفیت زندگی و بهزیستی کلی آنها داشته باشد.
تحقیقات نشان داده‌اند که تشخیص اسکولیوز می‌تواند تأثیرات روانی جدی برای بیماران جوان داشته باشد. والدین و مراقبان باید هم از چالش‌های جسمی و هم عاطفی مرتبط با اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان آگاه باشند تا بتوانند بهتر از آنها حمایت کنند.
عامل دیگری که باید در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان در نظر گرفته شود، نقش بریس اصلاحی به‌عنوان بخشی از درمان است. درمان محافظه‌کارانه می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت بیماری و کاهش نیاز به جراحی احتمالی کمک کند. بریس اصلاحی، خصوصاً در مراحل رشد ستون فقرات، می‌تواند مؤثر باشد؛ بااین‌حال، استفاده‌ی طولانی‌مدت یا تمام‌وقت از بریس، به‌ویژه در محیط‌هایی مانند مدرسه، گاه باعث بروز حس ناخوشایندی یا کاهش اعتمادبه‌نفس در بیماران جوان می‌شود.
در عین حال، محدودیت‌هایی که استفاده از بریس بر فعالیت‌های روزمره تحمیل می‌کند، ممکن است بر کیفیت زندگی تأثیر منفی بگذارد. به علاوه، هرگونه ناهنجاری فیزیکی، مانند اسکولیوز، می‌تواند زمینه‌ساز مشکلات تصویری بدن باشد و ریسک مسائل سلامت روان را افزایش دهد.
والدین و مراقبان می‌توانند با کسب آگاهی جامع در این زمینه، خود را برای حمایت بهتر از عزیزانشان آماده کنند؛ حمایتی که هدف آن کاهش اثرات روانی ناشی از تشخیص و درمان اسکولیوز است.