اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان یک بیماری رایج است که عمدتاً بین سنین ۱۰ تا ۱۸ سالگی تشخیص داده میشود. این بیماری علاوه بر تأثیرات جسمی، میتواند پیامدهای روانی چون اضطراب، افسردگی، کاهش اعتمادبهنفس و مشکلات اجتماعی را نیز داشته باشد. مقاله به پیشگیری و حمایت روانی از نوجوانان مبتلا به اسکولیوز تأکید دارد.

مقایسه این دو نوع بریس نشان می‌دهد که هر کدام مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند. بریس‌های اصلاحی مدرن مانند ScoliBrace، پتانسیل بالایی برای اصلاح وضعیت اسکولیوز دارند، زیرا به ماهیت سه‌بعدی این بیماری توجه می‌کنند و همچنین باعث افزایش همکاری بیمار می‌شوند.

دو رویکرد اصلی درمان شامل درمان سنتی (جراحی) و درمان محافظه‌کارانه (غیرجراحی) است. درمان سنتی شامل جراحی فیوژن ستون فقرات است و معمولاً برای موارد پیشرفته‌تر استفاده می‌شود. در مقابل، درمان محافظه‌کارانه شامل استفاده از بریس و تمرینات فیزیوتراپی است و هدف آن حفظ سلامت و عملکرد ستون فقرات در مراحل اولیه بیماری است.

فراد مبتلا به اسکولیوز باید خودمراقبتی را در برنامه روزمره خود بگنجانند تا بتوانند با چالش‌های زندگی و درمان این بیماری مقابله کنند. خودمراقبتی شامل تمرینات کششی روزانه، انجام ورزش‌های مناسب، آگاهی از وضعیت بدن، و حفظ سلامت روان است. این اقدامات می‌تواند به کاهش درد، بهبود انعطاف‌پذیری و قدرت ستون فقرات، و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به اسکولیوز کمک کند.

اسکولیوز قفسه سینه نوعی انحنای غیرطبیعی و چرخشی در ستون فقرات است که در ناحیه میانی یا بالایی پشت رخ می‌دهد. این بیماری ممکن است در کودکان و بزرگسالان بروز کند و علائم آن متفاوت باشد. تشخیص و طبقه‌بندی اسکولیوز در تعیین درمان مناسب نقش حیاتی دارد. درمان‌های محافظه‌کارانه مانند کایروپراکتیک و فیزیوتراپی می‌توانند اثربخش باشند، اما در صورت پیشرفت بیماری، جراحی می‌تواند ضروری شود.

زمانی‌که بحث درمان اسکولیوز به میان می‌آید، روش سنتی اغلب جراحی است، اما درمان‌های غیرجراحی مدرن و محافظه‌کارانه نیز نتایج مثبتی ارائه می‌دهند. اثربخشی درمان تأثیر زیادی از نحوه واکنش به تشخیص اسکولیوز می‌پذیرد. در حالی که روش‌های سنتی معمولاً مراقبت و انتظار را توصیه می‌کنند، درمان‌های محافظه‌کارانه به طور پیشگیرانه عمل کرده و فوراً درمان را آغاز می‌کنند.

اسکولیوز بیماری شایعی است که می‌تواند در هر سنی ظاهر شود. در بزرگسالان، علائم اصلی این بیماری درد و تغییرات وضعیتی است. نوع و شدت اسکولیوز تحت تأثیر عواملی مانند سن، محل انحراف ستون فقرات و تشدید بیماری قرار دارد. در افراد مسن، اسکولیوز دژنراتیو شایع‌تر است که ناشی از تخریب طبیعی ستون فقرات با افزایش سن می‌باشد.

اسکولیوز می تواند در همه سنین، از نوزادی تا بزرگسالی رخ دهد. شیوع آن در نوجوانان بین 2 تا 4 درصد و در بزرگسالان بین 12 تا 20 درصد است. اسکولیوز ایدیوپاتیک رایج ترین نوع است که علت آن مشخص نیست، اما به نظر می رسد عوامل خانوادگی نقش دارند. اسکولیوز بزرگسالان شامل اسکولیوز ایدیوپاتیک و دژنراتیو است. تخریب طبیعی ستون فقرات با افزایش سن و برخی عادات نادرست زندگی مانند اضافه وزن، بی تحرکی و بلند کردن نادرست اجسام سنگین به بروز اسکولیوز دژنراتیو کمک می کند.

اسکولیوز دکستروکانوکس نوعی انحنای غیرطبیعی ستون فقرات است که به سمت راست و به سمت بیرون خم می‌شود. این نوع اسکولیوز معمولاً علت مشخصی ندارد و بخشی از اسکولیوزهای ایدیوپاتیک را تشکیل می‌دهد. تشخیص اسکولیوز با آزمایش‌های فیزیکی و عکس‌برداری انجام می‌شود و شدت آن با اندازه‌گیری زاویه کاب مشخص می‌شود.

هنگام بررسی اینکه آیا یک بیماری به احتمال زیاد دردناک است یا خیر، باید عوامل متعددی را در نظر گرفت، از جمله شدت بیماری و سن بیمار، که به ویژه در مورد درد کمر مهم است. اسکولیوز اغلب به عنوان بیماری دوران کودکی شناخته می‌شود، اما در حقیقت، افراد در همه سنین، از جمله بزرگسالان، را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اسکولیوز در بزرگسالان اغلب با کمردرد مرتبط است، زیرا این شرایط می‌تواند تا زمان رسیدن به بلوغ اسکلتی فشار ایجاد نکند.