اسکولیوز بیماری شایعی است که می‌تواند در هر سنی ظاهر شود. در بزرگسالان، علائم اصلی این بیماری درد و تغییرات وضعیتی است. نوع و شدت اسکولیوز تحت تأثیر عواملی مانند سن، محل انحراف ستون فقرات و تشدید بیماری قرار دارد. در افراد مسن، اسکولیوز دژنراتیو شایع‌تر است که ناشی از تخریب طبیعی ستون فقرات با افزایش سن می‌باشد.

اسکولیوز می تواند در همه سنین، از نوزادی تا بزرگسالی رخ دهد. شیوع آن در نوجوانان بین 2 تا 4 درصد و در بزرگسالان بین 12 تا 20 درصد است. اسکولیوز ایدیوپاتیک رایج ترین نوع است که علت آن مشخص نیست، اما به نظر می رسد عوامل خانوادگی نقش دارند. اسکولیوز بزرگسالان شامل اسکولیوز ایدیوپاتیک و دژنراتیو است. تخریب طبیعی ستون فقرات با افزایش سن و برخی عادات نادرست زندگی مانند اضافه وزن، بی تحرکی و بلند کردن نادرست اجسام سنگین به بروز اسکولیوز دژنراتیو کمک می کند.

اسکولیوز دکستروکانوکس نوعی انحنای غیرطبیعی ستون فقرات است که به سمت راست و به سمت بیرون خم می‌شود. این نوع اسکولیوز معمولاً علت مشخصی ندارد و بخشی از اسکولیوزهای ایدیوپاتیک را تشکیل می‌دهد. تشخیص اسکولیوز با آزمایش‌های فیزیکی و عکس‌برداری انجام می‌شود و شدت آن با اندازه‌گیری زاویه کاب مشخص می‌شود.

هنگام بررسی اینکه آیا یک بیماری به احتمال زیاد دردناک است یا خیر، باید عوامل متعددی را در نظر گرفت، از جمله شدت بیماری و سن بیمار، که به ویژه در مورد درد کمر مهم است. اسکولیوز اغلب به عنوان بیماری دوران کودکی شناخته می‌شود، اما در حقیقت، افراد در همه سنین، از جمله بزرگسالان، را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اسکولیوز در بزرگسالان اغلب با کمردرد مرتبط است، زیرا این شرایط می‌تواند تا زمان رسیدن به بلوغ اسکلتی فشار ایجاد نکند.

درمان محافظه‌کارانه مدرن برای اسکولیوز بزرگسالان روی کاهش انحنای غیرطبیعی ستون فقرات به حالت قبل از درد، تقویت پشتیبانی و ثبات ستون فقرات، و کنترل درد متمرکز است. اسکولیوز بزرگسالان به عنوان یک بیماری پیشرونده شناخته می‌شود که با گذشت زمان تشدید می‌گردد، به این معنی که انحنای غیرطبیعی ستون فقرات، نیروهای نابرابر ناشی از بیماری و تأثیرات آن‌ها افزایش می‌یابد.

هر حالت اسکولیوز منحصر به فرد است و معمولاً، بخش بدن که به ناحیه آسیب‌دیده ستون فقرات نزدیک‌تر است، بیشترین تأثیرات مستقیم این بیماری را تجربه می‌کند. اسکولیوز گردنی از طریق معاینه فیزیکی ترکیبی تشخیص داده می‌شود که شامل بررسی سابقه خانوادگی و پزشکی بیمار، مشاهده وضعیت و راه رفتن بیمار و انجام تست خم شدن به جلو است.